တူမ

တူမ

ကြၽန္ေတာ္အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္တုန္းကပါ။အေဖ့ဘက္ကတူမတေယာက္ဒီမွာေက်ာင္းလာတက္ခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႕အေဖကအိမ္မွာပဲလာေနခိုင္းၿပီး

ေက်ာင္းတက္ေစလိုက္တယ္။အိမ္မွာကလဲလူဦးေရနည္းေတာ့အခန္းလြတ္ေတြကအမ်ား ႀကီးေလ၊ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ကဝမ္းကြဲေမာင္ႏွမေတြဆိုေပမယ့္အေနစိမ္းတဲ့လူေတြခ်င္းအခုမွ

ေတြ႕ၾကတာဆိုေတာ့စိမ္းေနၾကတယ္။ စကားလဲသိပ္မေျပာျဖစ္ၾကဘူး၊ေရာက္စမွာေပါ့ေလ။ သူေက်ာင္းစတက္ရတဲ့ေန႕ေရာက္လာေတာ့သူ႕ကိုကြၽန္ေတာ့္ဆိုင္ကယ္နဲ႕ေက်ာင္းႀကိဳ၊

ေက်ာင္းပို႔လုပ္ေပးဖို႔ အေဖကကြၽန္ေတာ့္ကိုခိုင္းတယ္။ အဲဒါနဲ႕သူေက်ာင္းစတက္တဲ့ေန႕ကစၿပီးအႀကိဳ၊အပို႔လုပ္ေပးေနရေတာ့တေယာက္နဲ႕တေယက္ကရင္းႏွီးလာတယ္။

စကားအေျပာဆိုေလးေတြကေနၿပီးအစအေနာက္ေလးေတြရွိလာ တယ္။

အိမ္မွာကအေဖနဲ႕အေမရယ္ကတခန္း၊ညီမေလးကတခန္း၊အိမ္ေအာက္ထပ္မွာေနၾကတယ္။ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့စစကတည္းကအိမ္ေပၚထပ္ကစိတ္ႀကိဳက္ေ႐ြးထားတဲ့အခန္းေလးမွာ

ေနတာေပါ့။သူေရာက္လာေတာ့ေအာက္ထပ္မွာအခန္းလဲမရွိေတာ့တာရယ္၊တေယာက္တည္းလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနလို႔ရေအာင္ဆိုၿပီးရယ္အိမ္အေပၚထပ္မွာသူ႕အတြက္တခန္းစီစဥ္

ေပးတယ္ကြၽန္ေတာ့္အခန္းကိုသြားခ်င္ရင္ သူ႕အခန္းေရွ႕ကျဖတ္ရတယ္။ တခါတေလတံခါးေလးဟေနတာမ်ိဳးေတြ႕ေတာ့ တေစ့တေစာင္းၾကည့္မိတာမ်ိဳးရွိတယ္ေပါ့။အခန္းထဲေတာ့

့ကြၽန္ေတာ္မဝင္ပါဘူး။ေနာက္ပိုင္းရင္းႏွီးလာေတာ့ကြၽန္ေတာ္အိမ္ေပၚတက္လာခ်ိန္မ်ိဳး သူ႕အခန္းဖြင့္ထားတာနဲ႕ေတြ႕ရင္ အခန္းထဲဝင္ၿပီးစကားဝင္ေျပာတာမ်ိဳးရွိလာတယ္။

ေအးေဆးပဲေလ။ အိမ္ကလူတြကလဲ သူနဲ႕ကြၽန္ေတာ ္ေမာင္ႏွမေတြဆိုေတာ့ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ဘူးဆိုၿပီး ဘာမွအေထြအထူးမေျပာဘူး။

တေန႕ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အခန္းထဲကအထြက္ သူ႕အခန္းေရွ႕ကျဖတ္ေတာ့တခါးေလးဟထားတာေတြ႕ေတာ့ ဘယ္မွမသြားေတာ့ဘူးလား ဆိုၿပီးေမးမလို႔တခါးကိုအသာေလးတြန္းအဖြင့္

့္ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက သူကအခန္းဝကိုေက်ာေပးၿပီးအထက္ပိုင္းဗလာနဲ႕ေရသုတ္ေနတယ္။အဲဒီလိုျမင္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္လဲမေနနိုင္ဘူး။ တံခါးကိုျမင္ရ႐ုံေလာက္ေလးအသာျပန္စိၿပီး

ေခ်ာင္းၾကည့္ေနလိုက္မိတယ္။ အခန္းတံခါးကိုတမင္ပဲဟထားတာလား၊ တံခါးခ်က္ကေစ့ေအာင္မပိတ္မိလို႔ပြင့္ေနတာလား ကြၽန္ေတာ္လဲမသိဘူး။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲ

အဝတ္အစားလဲေနတယ္။ ခါးေအာက္ပိုင္းမွာဝတ္ထားတဲ့ထမီေလးကိုေျဖခ်လိဳက္ေတာ့ ဖင္တုန္တုန္ေလးႏွစ္လုံးကေဖြးဥေနတာပဲ။ ဘယ္ဘက္တင္ပါးထက္မွာလက္သတ္ေလးပါတာ

သတိထားမိတယ္။

ခြၽတ္ထားတဲ့ထမီကိုကုန္းအေကာက္မွာ ျပဴးထြက္လာတဲ့အဖုတ္ေလးကအေနာက္ကေနေျပးေဆာင့္ပစ္ခ်င္စရာေကာင္းေနတယ္။ မေတာ္ပါဘူးေလဆိုၿပီးစိတ္ကိုခ်ဳပ္တည္းထားေပမယ့္

သတိထားမိေတာ့ ဘယ္လိုကဘယ္လိုအခန္းထဲေရာက္ေနမိတယ္မသိေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ကို႐ုတ္တရက္ျမင္လိုက္ေတာ့သူေအာ္ၿပီးေတာ့ကုတင္နံေဘးမွာေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိဳက္တယ္။

အခန္းထဲကထြက္သြားဖို႔လဲသူေအာ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေတာ္မထြက္နိုင္ေတာ့ဘူး။ သူ႕ကိုအတင္းခ်ဳပ္ၿပီးဆြဲလွဲလိုက္တယ္။ သူကလဲအတင္း႐ုန္းရွာတယ္။မသင့္ေတာ္ပါဘူးဆိုၿပီးငိုၿပိး

ေတာင္းပန္တယ္။ကြၽန္ေတာ္လဲဘာတခြန္းမွျပန္မေျပာမိဘူး။ သူ႕ကိုအတင္းဖက္ရင္းခႏၵာကိုယ္အႏွံ႕ေလွ်ာက္နမ္းေနမိတယ္။

ခဏေနေတာ့ကြၽန္ေတာ္လဲသတိဝင္လာေတာ့သူ႕ကို လြတ္ေပးလိုက္မိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လြတ္ေပးလိုက္ေတာ့ကုတင္ထက္ကထမီကိုကမန္းကတန္းျပန္ဝတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေဒါသထြက္တဲ့အၾကည့္နဲ႕ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဆဲဆိုပါေတာ့တယ္။ သူငိုလဲငိုတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လဲမွားၿပီဆိုတာသိလိုက္ေတာ့အေတာ္ယူႀကဳံးမရျဖစ္သြားတယ္။

သူ႕ေရွ႕မွာဒူးေထာက္ခ်လိဳက္တယ္။ကြၽန္ေတာ့္ကိုေပးခ်င္တဲ့အျပစ္သာေပးပါ။အေဖနဲ႕တိုင္မယ္ဆိုရင္လဲတိုင္လိုက္ပါ။ေပးသမွ်အျပစ္ကိုခံယူပါ့မယ္လို႔ကြၽန္ေတာ္တကယ္ေနာင္တရစြာနဲ႕

သူ႕ကိုေတာင္းပန္တယ္။

အေတာ္ၾကာတဲ့အထိဘာစကားမွသူ႕ဆီကထြက္မလာေတာ့ ငုံ႕ထားတဲ့ေခါင္းကိုေမာ့္ရင္း သူ႕ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေမာင္းကိုဆြဲထူရင္းေျပာတယ္။

မမခြင့္လြတ္လိုက္ပါၿပီ၊စိတ္ထဲဘာမွမထားနဲ႕ေတာ့ေနာ္စိတ္ေအးေအးထား၊ အိမ္ကိုလဲမတိုင္ဘူးလို႔ သူေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခုတင္ထက္မွာအတူတူထိုင္မိၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းကိုမေမာ့္ရဲဘူး။ ပါးစပ္ကလဲတတြတ္တြတ္ေတာင္းပန္ေနမိတယ္။ကြၽန္ေတာ္အရမ္းမွားသြားၿပီ။မသင့္ေတာ္တာကိုမွလုပ္မိေလျခင္းလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္က

ိုယူႀကဳံးမရျဖစ္မိတယ္။

ခဏေနေတာ့ ေဘးခ်င္းယွဥ္ထိုင္ေနရာကေနသူကကြၽန္ေတာ့္နား႐ြက္ဖ်ားေလးကိုလာနမ္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တြန႔္ခနဲျဖစ္သြားတယ္။ သူ႕ကိုအံ့ၾသသလိုေမာ့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၿပဳံးၿပီးျပန္ၾကည့္ေနတယ္။ ခုနတုန္းကဘာေတြေတြ႕လိုက္ရလဲလို႔ေမးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မေျဖဘူး။ သူ႕ဘာသာသူပဲေျပာတယ္။ မမဟာေတြကိုအကုန္လုံးေတြ႕လိုက္ရတယ္မလားတဲ့၊ သူအဲလိုေျပာေတာ့ ေစာနကေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ငုပ္သြားတဲ့ကြၽန္ေတာ့္- ီးကျပန္ေတာင္လာတယ္။ ခဏေလးၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္ေနေနာ္ဆိုၿပီး သူ အခန္းအျပင္ကိုထြက္သြားတယ္။

ကြၽန္ေတာ္လဲဘာမွန္းမသိပဲထိုင္က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။သူျပန္ဝင္လာေတာ့ကုတင္ထက္မွာထိုင္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕မွာမတ္တပ္လာရပ္တယ္။ ကြၽနေတာ့္လက္တဖက္ကိုဆြဲယူရင္း သူ႕နို႔ေပၚကိုတင္ေပးၿပီးပြတ္ေစတယ္။ထမီရင္လ်ားလ်က္နဲ႕ေပါ့။ကြၽန္ေတာ္လဲနို႔ႏွစ္လုံးကိုဘယ္ပြတ္လိုက္ညာပြတ္လိုက္လုပ္ေနလိုက္တယ္။ အားမရျဖစ္လာေတာ့ စည္းထားတဲ့

ထမီစေလးကိုေျဖမလို႔ လက္ကလွမ္းလိုက္ေတာ့သူမတားဘူး။ကြၽန္ေတာ္လဲ သူ႕ထမီကိုေျဖခ်လိဳက္တယ္။ ထမီက ေျခရင္းမွာပုံက်သြားတဲ့ေနာက္ သူ႕ဝမ္းဗိုက္ေနရာေလာက္က ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာနဲ႕တတန္းတည္းျဖစ္ေနတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္မတ္တပ္ထရပ္ရင္းသူ႕ကိုကစ္ဆင္ဆြဲပစ္လိုက္တယ္။သူလဲတုံ႕ျပန္နမ္းရင္း ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြကသူ႕နို႔ေတြေပၚမွာ သူ႕လက္ကေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ငပဲေပၚမွာ...

ကြၽန္ေတာ္အက်ီကိုခြၽတ္ပစ္လိုက္တယ္။လက္ေမာင္းနဲ႕ရင္ဘတ္ေပၚကတက္တူးေတြကိုျမင္ေတာ့သူလန႔္သြားတယ္။အိမ္မွာေနလာခဲ့တဲ့ေတာက္ေလွ်ာက္သူမျမင္ဖူးခဲ့ဘူူးကိုး။

ေနာက္ေတာ့ဝတ္ထားတဲ့ဂ်င္းေဘာင္းဘီကိုလဲကြၽေန္တာ္ခြၽတ္ပစ္လိုက္ေတာ့အတြင္းခံမဝတ္တတ္တဲ့ကြၽန္ေတာ့္အက်င့္ကဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားတဲ့ခႏၵာကိုယ္ႏွစ္ခုကခုတင္ထက္မွာ

အထက္ေအာက္စုန္ဆန္လူးလြန႔္ေနၿပီ။နို႔ေလးေတြကိုစို႔ေပးလိုက္ဝမ္းျပင္းသားေလးေတြဆီကိုဆင္းသြားလိုက္နဲ႕အစြမ္းကုန္ျပဳစုလိုက္ေတာ့ သူ႕ဆီကညည္းသံေလးေတြၾကားလာရတယ္။

ေရခ်ိဳးခန္းကထြက္လာခါစခႏၵာကိုယ္ေလးဆီကဆပ္ျပာရည္နံ႕သင္းသင္းေလးကိုရတယ္။ကြၽန္ေတာ္စိတ္ထဲျဖစ္ေပၚလာတဲ့ဆႏၵကိုခ်ိဳးႏွိမ္ေနရင္းေနာက္ေတာ့ရဲရဲဝံ့ဝံ့

ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိဳက္တယ္။ဝမ္းျပင္းသားေလးဆီကေနကြၽန္ေတာ့္လွ်ာဖ်ားကိုေလွ်ာဆင္းလိုက္ေတာ့ အေမြးေရးေရးေလးၾကားထဲကပိပိအကြဲေၾကာင္းေလးတေလွ်ာက္ လွ်ာဖ်ားကိုေနရာပို႔လိုက္မိတယ္။

ဒါေတာ့မလုပ္ပါနဲ႕လို႔သူတားေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြမရေတာ့ဘူး။ အစိေလးကိုဆြဲစုပ္လိုက္ေတာ့ အားးးးရွီးးးးဆိုတဲ့ညည္းသံေလးနဲ႕အတူ လက္ေတြက

ကြၽန္ေတာ့္ဆံပင္ေတြကိုဆြဲဆုပ္ထားတယ္။ကြၽန္ေတာ္လဲစိတ္ေျပနေျပ ဂ်ာပစ္လိုက္ေတာ့ ညည္းတြားရင္းသူၿပီးသြားတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းမွာေပသြားတဲ့အရည္ေတြကို လက္ခုံနဲ႕

ဆြဲသုတ္ရင္း သူ႕ေပါင္ၾကားထဲေနရာဝင္ယူလိုက္တယ္။ ငပဲကိုအစိေလးေပၚ ေလး၊ငါးခါေလာက္ပြတ္ဆြဲရင္းလက္တဖက္နဲ႕အေပါက္ဝကိုၿဖဲထားၿပီးထည့္လိုက္ေတာ့

ပါကင္မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာသိလိုက္တယ္။ စီးၾကပ္ၾကပ္ေလးရွိေသးတဲ့အဖုတ္ကတခ်က္ခ်က္မွာငပဲကိုအထဲကဆြဲစုပ္လိုက္ရင္လူတကိုယ္လုံးမ်ားဝင္လိုက္သြားေတာ့မလားလို႔ထင္ရတယ္။

ပိုေဇရွင္သုံးခုေလာက္ေျပာင္း အၿပီးမွာ ၿပီးခ်င္လာတာနဲ႕ကြၽန္ေတာ္လဲျမန္ျမန္ေလးအသြင္းအထုတ္လုပ္ရင္း ကုတင္ေပၚမွာဒူးေထာက္လ်က္အေနအထါးနဲ႕ၾကမ္းျပင္ေပၚကိုသုတ္ရည္ေတြ

ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။သူလဲခဏေလးမွိန္းေနၿပီးေတာ့ခုတင္ေပၚကဆင္းလာၿပီးအဝတ္ ေဟာင္းတထည္နဲ႕ၾကမ္းျပင္ေပၚကသုတ္ရည္ေတြကိုလိုက္ရွင္းလင္းေနတယ္။

ကြၽန္ေတာ့္ေရွ႕မွာကိုယ္လုံးတီးေလးျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕ခႏၵာကိုယ္ေလးကိုၾကည့္ရင္းထလာျပန္တာနဲ႕ေလးဖက္ေထာက္အေနအထားနဲ႕ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာပဲတခ်ီထပ္ဆြဲျဖစ္လိုက္ ေသးတယ္။ ၿပီးလဲပီးသြားေရာ သူ႕ကိုယ္ေပၚမွာေမွာက္လ်က္နဲ႕ႏွစ္ေယာက္သားဝပ္လ်ားထိုးေမွာက္ ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ ေတာ္ၿပီေနာ္ ေနာက္ေတာ့ထပ္ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့လို႔ သူႏွစ္သိမ့္တယ္။

ကြၽန္ေတာ္လဲ သူ႕ကို အနမ္းနဲ႕ႏႈတ္ဆက္ရင္း ၾကမ္းျပင္ထက္ကအဝတ္ေတြကိုေကာက္ယူ လူအရိပ္အေျခကိုၾကည့္ၿပီး ဝတ္လစ္စလစ္ခႏၵာနဲ႕ပဲ ကိုယ့္အခန္းဆီျပန္ေျပးလာလိုက္ေတာ့တယ္။