ပိုႀကီးေလပိုေကာင္းေလ (စ\ဆုံး) တင္ထြန္းအိပ္ရာမွ နိုးလာသည္။ ေႏြရာသီျဖစ္သျဖင့္ ေခြၽးေတြ႐ႊဲေနသည္။ မိမိေဘးတြင္ အိပ္ေနေသာ မိန္းမျဖစ္သူ လွမူကို ၾကည့္လိုက္သည္။ လွမူသည္ တင္ထြန္းကို ဖင္ေပးၿပီး အိပ္ေနသည္။ ဖင္လုံးႀကီးေတြသည္ ထြားလွသည္။ ထမီမွာ ေပါင္ရင္းနားအထိလန္တက္ေနသည္။ လွမူ၏အသားသည္ ျဖဴ၀င္းၿပီး ေခ်ာမြတ္လွသည္။ အသက္ ၃၀ အ႐ြယ္ဟု မထင္ရေအာင္ အသားအေရစိုျပည္သည္။ ဖင္လုံးႀကီးေသာ္လည္း လူမွာမ၀။ လွမူမွာ အရပ္ျမင့္ျမင့္ လူေကာင္ထြားထြား ႏွင့္ ႐ုပ္ရည္မွာလည္း ေခ်ာေမာေျပျပစ္လွသည္။ တင္ထြန္းမွာ ႐ုပ္မဆိုးလွ ေသာ္လည္း လူေကာင္က သိပ္မထြား။ ပိန္ပိန္ ညွက္ညွက္ ေလးသာျဖစ္သည္။ လွမူထက္ပင္ အရပ္အနည္းငယ္ပုလိမ့္မည္။ မနာလိုသူတို႔က တင္ထြန္းကို မတန္မရာမိန္းမ ရထားသည္ဟုပင္ အတင္းေျပာနိုင္သည္။ တင္ထြန္းမွာ စီးပြားေရးလည္း သိပ္မေခ်ာင္လည္။ လွမူမွာ လွပင္လွေသာ္လည္း ဆင္ေျခဖုံးရပ္ကြက္တြင္ ႏြမ္းပါးစြာေနရရွာသည္။ တင္ထြန္းတစ္ေယာက္ ေထြရာေလးပါးစဥ္းစားေနရင္း လွမူ၏ ဖင္လုံးႀကီးကို ၾကည့္ကာ မနက္ေစာေစာစီးစီး လီးေတာင္လာသည္။ တင္ထြန္းမွာ လူေကာင္ေသးသလို လီးလည္း သိပ္မႀကီးလွ။ ေတာင္လြန္းမွ ငါးလက္မသာသာေလာက္ပဲ ရွိလိမ့္ မည္။ လန္ၿပီးသား လွမူ၏ ထမီပါးေလးကို လွန္တင္လိုက္ကာ လ
Comments
Post a Comment