Skip to main content

Posts

ေကသီဝင္း

ေကသီဝင္း ေနာက္တလခန့္မွာလက္ထပ္ရေတာ့မည့္ေဒါက္တာေကသီဝင္းတေယာက္ ခင္ပြန္းေလာင္းကိုလည္းသတိမရေတာ့။လက္ထပ္ဖို႔ေခါင္းညိတ္ခဲ့ေသာ္လည္း သူမ ခ်စ္လည္းမခ်စ္ခဲ့။အေမ့ငယ္သူငယ္ခ်င္း အန္တီႏြယ္ကေကသီဝင္းဆယ္တန္းတက္သည့္ႏွစ္မွစ၍ ဆရာဝန္ျဖစ္သည္အထိကူညီျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ေသာေက်းဇူးကိုေထာက္၍ အန္တီႏြယ္၏သားႏွင့္လက္ထပ္ရန္ေခါင္းညိတ္ခဲ့ရျခင္းသာ။ခ်စ္သူေတြမဟုတ္ေတာ့ ခင္ပြန္းေလာင္းႏွင့္လည္းအထိအေတြ႕မရွိခဲ့။အန္တီႏြယ္တို႔ဖက္မွ စကားဦးသန္းျခင္းမရွိခဲ့ေသာ္လည္း ဒီလိုျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ေမွ်ာ္ေတြးထားခဲ့သည္မို႔ ခ်စ္သူလည္းမထားဖူးခဲ့။အန္တီႏြယ္ကလည္းအထက္စီးမွေတာင္းဆိုျခင္းမရွိခဲ့ပါ။သမီးေလးလိုခ်စ္လို႔ကူညီခဲ့ျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ လြတ္လပ္စြာဆုံးျဖတ္နိုင္ပါေၾကာင္း မိတ္ပ်က္စရာမရွိပါေၾကာင္းပြင့္လင္းစြာေျပာခဲ့သည္။အလတ္စားစက္႐ုံတ႐ုံကိုဦးစီးလုပ္ကိုင္ေနေသာခင္ပြန္းေလာင္းကလည္း သူမ ခ်စ္စိတ္မျဖစ္သည္မွလြဲ၍ျငင္းစရာအခ်က္အလက္မရွိ။အေဖ့လက္က်န္တိုက္ခန္းေလးတခန္းႏွင့္ေျမာက္ဒဂုံရွိေစ်းအတြင္းမွအထည္ဆိုင္ေလးတဆိုင့္ဟန္မပ်က္႐ုန္းကန္ေနရေသာအေမႏွင့္ေမာင္ေလးကိုလည္းသက္သာေစခ်င္သည့္ေစတနာတို႔ျဖင့္သူမလက္ခံခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ဆရာဝန္ျဖစ္စ သူမ၏လစာေလးကလည္းမ်ားလွသည္ဟုမဆိုနိုင္။သို႔ႏွင့္ပင
Recent posts

ျပင္းျပတ့ဲရမၼက္

ျပင္းျပတ့ဲရမၼက္  ကဲ …ဘယ္လုိျဖစ္ေနတာလဲ …လူေတြျကည့္ေနတယ္ေနာ္ မလုိက္နဲ႕ေတာ့ ေစ်းထဲကထြက္လာထဲက တေကာက္ေကာက္လုိက္လာတဲ႕ သက္ေအာင္ဆုိတဲ႕ေကာင္ေလးေျကာင့္ အိမြန္ အနည္းငယ္ စိတ္အေနာက္အယွက္ျဖစ္ရတာေတာ့အမွန္ပင္ တျခားေန႕မ်ဳိးဆုိ သိပ္ကိစၥမရွိေပမဲ႕ သူ႕ေယာက်္ား ေက်ာ္မင္း မေန႕ညက အိမ္ျပန္ေရာက္ေနတာမုိ႕ အိမ္နဲ႕လဲနီးလာတာနဲ႕ ေတြ႕သြားမွာစုိးတာေျကာင့္ ေျပာေနတာကုိ ေကာင္ေလးကေပကပ္ကပ္လုပ္ေနတာ တရပ္ကြက္ထဲလဲျဖစ္ တုိက္ျခင္းကလဲ ကပ္လ်ွက္ ဒီထက္ပုိျပီးတိတိက်က်ေျပာရရင္ အိမြန္ အိပ္တဲ႕အိပ္ခန္းနဲ႕ သူ အိပ္တဲ႕အခန္းက ေဘးခ်င္ယွဥ္လ်ွက္ အုတ္တံတုိင္းသာျခားထားတဲ႕ တုိက္ႏွစ္တုိက္က ေျခာက္ေပေလာက္သာကြာတယ္ အခန္းျပတင္းေပါက္ေတြ ခန္းဆီးေတြသာဖြင့္ထားလုိ႕ကေတာ့ တစ္ေရာက္အခန္းထဲကုိတစ္ေရာက္ကအရွင္းသားျမင္ေနရတယ္ ရည္းစားဦးလဲျဖစ္႕ သူ႕ထက္လဲ ၅ႏွစ္ေလာက္ျကီးတဲ႕ေက်ာ္မင္းနဲ႕အိမ္ေထာင္က်ျပီးထဲက သီးသန္႕ေနရေအာင္ ဒီတုိက္ကုိေရႊ့လာတာ ေယာက်္ားျဖစ္သူေက်ာ္မင္းက အစုိးရဝန္ထမ္းျဖစ္ေလေတာ့ အိမ္ကပ္ရတယ္ကုိမရွိ သူ႕ကိစၥနဲ႕သူခရီးေတြထြက္ေနရတာကမ်ားမ်ား ခြဲေနရျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္လုိ႕ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဆုံရတဲ႕အခ်ိန္မ်ဳိးမွာဆုိ အိမြန္ ထဘီေတာင္ကပ္ရတယ္မရွိ ငတ္ျပတ္လာသမ်ွ ေက်ာ္မင္းက အတုိးအရင္းေပ

စိတ္ႂကြစရာ

စိတ္ႂကြစရာ  ရပ္ကြက္ကို ေက်ာ္ၿပီး လူပ်က္တဲ့ပါတ္လမ္းေလးအတိုင္း ယဥ္ယဥ္ႏြယ္ ေလၽွာက္လာလိုက္သည္။ ညေနငါးနာရီခန္႔အခ်ိန္မို့ တိတ္ဆိတ္မွုဟာ သူမကိုေျခာက္ျခားေစပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ႏွစ္ေက်ာင္းကို ေက်ာ္ၿပီး လမ္းခ်ိဳးေလးအတိုင္းခ်ိဳးေကြ႕လိုက္ေတာ့ ေတြ႕ပါၿပီ ၿခံဝန္းက်ယ္ေတြနဲ႔ တိုက္အိမ္ႀကီးေတြ။ အိမ္ေတြနဲ႔ နီးလာေလ ဆရာမေလး ရင္ေတြတုန္လာေလပါပဲ။ ေက်ာင္းကတန္းလာရသည္မို့ အျဖဴအစိမ္းဝတ္စုံေလးပင္ မလဲနိုင္။ လက္က ဆြဲျခင္းေလးနဲ႔ ထားဝယ္ႀကိမ္လုံးေလးပင္အစစ္ပါလာေသးသည္။ တစ္ကယ္ဆိုဒီအသိုင္း အဝိုင္းႏွင့္သူမ လာလားမွမသက္ဆိုင္ပါ။ သို့ေပမဲ့ သူမရဲ့အလွတရားက ၿဂိဳလ္ေမႊခဲ့သည္။ ဒီအသိုင္းအဝိုင္းက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ွူမအလွမွာ ၿငိတြယ္ခဲ့ဖူးသည္။ အခ်စ္ေရးအခ်စ္ရာမွာ အေတြ႕အၾကဳံနည္းတဲ့ကၽြန္မ ပါတ္ဝန္းက်င္မွာ အေျပာခံရမွာ စိုးရိမ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျငင္းခဲ့ဖူးသည္။ အက်ဥ္းျခဳံလိုက္ပါစို့ ။ ထိုေကာင္ေလး ကြကိုယ္သတ္ေသလုပ္သြားသည္။ ထိုသတင္းၾကားၾကားျခင္းသူမ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ တိုက္ခန္းမွာတစ္ေယာက္ထဲေနတယ္ဆိုတဲ့အသိကယ္ ပါတ္ဝန္းက်င္ကို ေၾကာက္တာရယ္ေပါင္းၿပီး သူမလုပ္မိတဲ့အမွားအတြက္ လိပ္ျပာမလုံျဖစ္မိပါတယ္။ သိပ္မၾကာခင္ကာလမွာ သူမမဘဝထဲ ေကာင္ေလးတစ္ေ

ပိုႀကီးေလပိုေကာင္းေလ

ပိုႀကီးေလပိုေကာင္းေလ (စ\ဆုံး) တင္ထြန္းအိပ္ရာမွ နိုးလာသည္။ ေႏြရာသီျဖစ္သျဖင့္ ေခြၽးေတြ႐ႊဲေနသည္။ မိမိေဘးတြင္ အိပ္ေနေသာ မိန္းမျဖစ္သူ လွမူကို ၾကည့္လိုက္သည္။ လွမူသည္ တင္ထြန္းကို ဖင္ေပးၿပီး အိပ္ေနသည္။ ဖင္လုံးႀကီးေတြသည္ ထြားလွသည္။ ထမီမွာ ေပါင္ရင္းနားအထိလန္တက္ေနသည္။ လွမူ၏အသားသည္ ျဖဴ၀င္းၿပီး ေခ်ာမြတ္လွသည္။ အသက္ ၃၀ အ႐ြယ္ဟု မထင္ရေအာင္ အသားအေရစိုျပည္သည္။ ဖင္လုံးႀကီးေသာ္လည္း လူမွာမ၀။ လွမူမွာ အရပ္ျမင့္ျမင့္ လူေကာင္ထြားထြား ႏွင့္ ႐ုပ္ရည္မွာလည္း ေခ်ာေမာေျပျပစ္လွသည္။ တင္ထြန္းမွာ ႐ုပ္မဆိုးလွ ေသာ္လည္း လူေကာင္က သိပ္မထြား။ ပိန္ပိန္ ညွက္ညွက္ ေလးသာျဖစ္သည္။ လွမူထက္ပင္ အရပ္အနည္းငယ္ပုလိမ့္မည္။ မနာလိုသူတို႔က တင္ထြန္းကို မတန္မရာမိန္းမ ရထားသည္ဟုပင္ အတင္းေျပာနိုင္သည္။ တင္ထြန္းမွာ စီးပြားေရးလည္း သိပ္မေခ်ာင္လည္။ လွမူမွာ လွပင္လွေသာ္လည္း ဆင္ေျခဖုံးရပ္ကြက္တြင္ ႏြမ္းပါးစြာေနရရွာသည္။ တင္ထြန္းတစ္ေယာက္ ေထြရာေလးပါးစဥ္းစားေနရင္း လွမူ၏ ဖင္လုံးႀကီးကို ၾကည့္ကာ မနက္ေစာေစာစီးစီး လီးေတာင္လာသည္။ တင္ထြန္းမွာ လူေကာင္ေသးသလို လီးလည္း သိပ္မႀကီးလွ။ ေတာင္လြန္းမွ ငါးလက္မသာသာေလာက္ပဲ ရွိလိမ့္ မည္။ လန္ၿပီးသား လွမူ၏ ထမီပါးေလးကို လွန္တင္လိုက္ကာ လ

ေစာ္ဘြားမေလး နန္းမူ

အကို….နာေသးလား ဟင္….” ေအးသီက သူ႔အကို မ်ဳိးစစ္ကို ဒဏ္ရာမ်ားအား ေဆးထည့္ေပးရင္း လွမ္းေမး၏။ မ်ဳိးစစ္ အံကို တင္းတင္းႀကိတ္သည္။ ” သက္သာေနပါၿပီ….ညီမေလးရယ္….ေတာက္….ဒီေကာင္ငဘ တမင္ယုတ္မာတာ….ဒီေကာင္ ငါ့ကို ရန္ၿငိဳးထားၿပီး တမင္ေခ်ာက္ခ်တယ္…ဆိုတာ…ငါသိတယ္….ေအးသီ….” ” အကိုရယ္….ေဒါသမထြက္ပါနဲ႔….သူ႔အကုသိုလ္နဲ႔သူသြားမွာပါ….” ေအးသီက ဂြမ္းကို အရက္ပ်ံညွစ္ခ်ေပးရင္း ပတ္တီးစည္းေပးရင္း သူ႔အကိုအား ႏွစ္သိမ့္သည္။ မ်ဳိးစစ္မွာ ေတာက္တ ေခါက္ေခါက္ႏွင့္ ငဘႏွင့္ ဂ်ပန္ေတြကို စက္ဆုပ္ရြံရွာ မုန္းတီးသြားသည္။ ” ေနႏွင့္ဦးေပါ့ ငဘရာ….ကံၾကမၼာဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ႏွာမလိုက္ပါဘူး….” ေအးသီ မ်ဳိးစစ္ကိုၾကည့္ရင္း ပင့္သက္ကို ႐ွဴသြင္းလိုက္သည္။ နာက်င္ေသာ သက္ျပင္းေမာကို အရွည္ႀကီးခ်သည္။ လျပည့္ညျဖစ္သည္။ ေအးသီ အိ္ပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေသး သူ႔ခ်စ္သူ ကိုထြန္းေက်ာ္ ဤေန႔ည သူ႔ဆီလာလိမ့္မည္။ သူႏႈိက္ေနက်ျဖစ္ ေသာ ၾကမ္းေပါက္ကို ဖြင့္ထားလိုက္သည္။ ကိုထြန္းေက်ာ္ ေရာက္လာလွ်င္ ထိုၾကမ္းေပါက္မွ သူမကို ကုတ္ႏိႈးလိမ့္မည္။ ထိုေခတ္က အပ်ဳိတုိ႔ အိပ္ခန္း၌ အေပါက္ေဖာက္ထားတတ္ၾကသည္။ အပ်ဳိတို႔၏ ခ်စ္သူကို ဤအေပါက္မွ ညလူေခ် တိတ္ခ်ိန္တြင္ စကားေျပာၾကသည္။ ထိုအျခင္းအရာကို အေပါက္ႏႈိက္သည္ဟု ေခၚတ